ناسا برای اولین بار وارد اتمسفر خورشیدی می شود و اکتشافات جدیدی را به ارمغان می آورد

برای اولین بار در تاریخ، یک فضاپیما خورشید را لمس کرد. کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا اکنون از اتمسفر بالای خورشید – تاج – عبور کرده و از ذرات و میدان های مغناطیسی نمونه برداری کرده است.

مقاله ای مشابه از زرگیل را مطالعه فرماید

نقطه عطف جدید یک گام بزرگ برای کاوشگر خورشیدی پارکر و یک جهش بزرگ برای علم خورشیدی است. همانطور که فرود روی ماه به دانشمندان اجازه داد تا چگونگی شکل‌گیری آن را درک کنند، لمس موادی که خورشید از آنها ساخته شده است به دانشمندان کمک می‌کند اطلاعات مهمی درباره نزدیک‌ترین ستاره ما و تأثیر آن بر منظومه شمسی کشف کنند.

کاوشگر خورشیدی

توماس زوربوخن، معاون مدیر مأموریت علمی در مقر ناسا در واشنگتن گفت: کاوشگر خورشیدی پارکر «در حال لمس خورشید» لحظه‌ای تاریخی برای علم خورشیدی و یک شاهکار واقعاً قابل توجه است. این نقطه عطف نه تنها بینش عمیق‌تری از تکامل خورشید و تأثیرات آن بر منظومه شمسی به ما می‌دهد، بلکه هر چیزی که در مورد ستاره خودمان می‌آموزیم، در مورد ستارگان بقیه کیهان نیز به ما می‌آموزد.

همانطور که به سطح خورشید نزدیک تر می شود، پارکر در حال اکتشافات جدیدی است که فضاپیماهای دیگر برای دیدن آنها بسیار دور بودند، از جمله از درون باد خورشیدی – جریان ذراتی از خورشید که می تواند ما را در زمین تحت تأثیر قرار دهد.

در سال 2019، پارکر کشف کرد که ساختارهای زیگزاگ مغناطیسی در باد خورشیدی، به نام سوئیچ‌بک، در نزدیکی خورشید زیاد هستند. اما چگونگی و مکان شکل گیری آنها همچنان یک راز باقی مانده است.

نور رئوافی، دانشمند پروژه پارکر در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز، گفت: کاوشگر خورشیدی پارکر با پرواز بسیار نزدیک به خورشید، اکنون شرایطی را در لایه تحت تسلط مغناطیسی جو خورشید – تاج – احساس می کند که قبلا هرگز نمی توانستیم.

لورل، مریلند ما شواهدی از حضور در تاج را در داده های میدان مغناطیسی، داده های باد خورشیدی و به صورت بصری در تصاویر می بینیم. ما در واقع می‌توانیم فضاپیما را در حال پرواز در ساختارهای تاجی ببینیم که می‌توان آن‌ها را در طی یک خورشید گرفتگی کامل مشاهده کرد.

نزدیک تر از همیشه

کاوشگر خورشیدی پارکر در سال 2018 پرتاب شد تا اسرار خورشید را با نزدیک‌تر از هر فضاپیما قبلی به آن کاوش کند. بعد از سه سال پارکر وارد سطح خورشید شد.

برخلاف زمین، خورشید سطح جامد ندارد. اما دارای یک جو فوق گرم است که از مواد خورشیدی ساخته شده است که توسط گرانش و نیروهای مغناطیسی به خورشید متصل شده است.

همانطور که افزایش گرما و فشار آن ماده را از خورشید دور می کند، به نقطه ای می رسد که گرانش و میدان های مغناطیسی برای مهار آن ضعیف تر از آن هستند.

آن نقطه که به عنوان سطح بحرانی آلفون شناخته می شود، پایان جو خورشیدی و آغاز باد خورشیدی را نشان می دهد. مواد خورشیدی با انرژی لازم برای عبور از آن مرز به باد خورشیدی تبدیل می‌شود که میدان مغناطیسی خورشید را در حالی که در سراسر منظومه شمسی، به زمین و فراتر از آن می‌رود، با خود می‌کشد.

بادهای خورشیدی

نکته مهم این است که فراتر از سطح بحرانی آلفون، باد خورشیدی به قدری سریع حرکت می کند که امواج درون باد نمی توانند به اندازه کافی سریع حرکت کنند تا به خورشید برگردند و ارتباط آنها را قطع می کند.

تا پیش از این، محققان مطمئن نبودند که سطح بحرانی Alfvén دقیقاً کجا قرار دارد. بر اساس تصاویر از راه دور از تاج، تخمین ها آن را بین 10 تا 20 شعاع خورشیدی از سطح خورشید – 4.3 تا 8.6 میلیون مایل نشان می دهد.

کاوشگر خورشیدی پارکر در 28 آوریل 2021، در طی هشتمین پرواز خود با خورشید، با شرایط خاص مغناطیسی و ذرات در 18.8 شعاع خورشیدی (حدود 8.1 میلیون مایل) بالاتر از سطح خورشید مواجه شد که به دانشمندان گفت از سطح بحرانی Alfvén عبور کرده است. اولین بار و در نهایت وارد جو خورشید شد.

منبع: NASA